Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΦΩΝΗ

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

Με αφορμή μια εργασία που μας έβαλε η καθηγήτρια της λογοτεχνίας, ''Μια συνέντευξη από κάποιο άτομο για το σχολείο όπως ήταν παλιά'', σκέφτηκα να πάρω μια συνέντευξη από τον παππού μου και να τη μοιραστώ μαζί σας.

Ο παππούς μου πήγε σχολείο κατά την δεκαετία του 50' (δημοτικό). Ακολουθεί η συζήτησή μας για το τότε σχολείο. Θα μας παρουσιάσει τις εντυπώσεις του, τα αρνητικά και τα θετικά που είχε αυτήν την εποχή.

1. Σε έχω ακούσει πολλές φορές να λες ιστορίες για το σχολείο ,αλλά θυμάσαι την πρώτη σου εντύπωση όταν πήγες δημοτικό; Αν ναι, πώς σου φάνηκε;

Πρώτον ήμασταν πάρα πολλά παιδιά ,130. Μου άρεσε αρκετά. Παίζαμε πολύ. Θα χαρακτήριζα αυτή τη μέρα με τη λέξη ''παιχνίδι''.

2. Ποια ήταν η συμπεριφορά των δασκάλων απέναντί σας΄

Πολύ εχθρικοί... Πολύ ξύλο...Για κάποιον ανεξήγητο λόγο μας έδερναν πολύ και ήθελαν να τους φοβόμαστε .Νιώθαμε κατώτεροι.

3. Ποια όμορφη και ποια άσχημη στιγμή σου έχει μείνει;

Κάτι πολύ όμορφο ήταν ένα θεατρικό στο σινεμά. Είχαμε περάσει πολύ ωραία .Άσχημη ήταν όταν μια μέρα ο δάσκαλος με είχε στείλει να κόψω μια βέργα και έδειρε εμένα πρώτα.

4. Πώς σου φαινόταν το μάθημα και ποιο ήταν το αγαπημένο σου; 

Το αγαπημένο μου μάθημα ήταν η αριθμητική και ήμουν πολύ καλός είχα μαθηματικό μυαλό. Γενικότερα, μου άρεσε το μάθημα αλλά πρόσεχα πολύ στην παράδοση.

5. Ξεχώρισες κάποιον δάσκαλό σου; Αν ναι, γιατί;

Ναι. Στην τρίτη δημοτικού είχα έναν πολύ καλό δάσκαλο. Μας έκανε πολύ καλή παράδοση που τότε για εμάς ήταν πολύ σημαντικό. 

6. Αντιλαμβάνομαι ότι επειδή δεν είχες βιβλίο δεν μπορούσες να ακολουθήσεις στο μάθημα. Τι έκανες ώστε να προχωρήσεις;

Το μάθημα το μάθαινα στην παράδοση. όπως είπες δεν είχαμε βιβλία γιατί δεν είχαν χρήματα οι γονείς μου να μου αγοράσουν. Στο διάλειμμα ένας είχε βιβλίο και το διάβαζε και το μαθαίναμε και οι υπόλοιποι.

7. Οι περισσότεροι άνθρωποι λένε ότι τα μαθητικά χρόνια είναι τα καλύτερα. Εσύ τι γνώμη έχεις για αυτό; 

Τα μαθητικά μου χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Στις τάξεις δεν είχαμε καλοριφέρ αλλά σόμπες. Έτσι κουβαλούσαμε ξύλα για να τις ανάψουμε και να ζεσταθούμε. Δεν ήταν τόσο όμορφα τα μαθητικά χρόνια όσο τώρα, γι αυτό έχω άλλη γνώμη. Το σχολείο όμως ήταν η υποχρέωσή μας.

Σε αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω πολύ τον παππού μου που μοιράστηκε αυτές τις πληροφορίες μαζί μας. Μην ξεχνάτε ότι μπορείτε στο google+ να μου δώσετε ιδέες για το τι τύπου άρθρα θέλετε να βλέπετε.  Γεια σας και να περνάτε καλά!!!!!!!!