Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΦΩΝΗ

ΑΝΤΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ

Σαν χθες είναι στο μυαλό μου η στιγμή που πρωτοπήγα σε αυτό το αγαπημένο μου κτήριο, το δημοτικό. Όταν ήμουν πρωτάκι κι εγώ. 

Το δημοτικό για εμένα είναι η αρχή της γνώσης. Εκεί έμαθα να διαβάζω και να γράφω. Εκεί έμαθα να ακολουθώ τη λογική σκέψη. Είναι 6 χρόνια που θα μείνουν στις καρδιές όλων μας. Εκεί πήραμε τις περισσότερες χαρές μας,  εκεί άλλες τόσες πίκρες. Πόσα να θυμηθώ και πόσα να ξεχάσω; Μα αυτό που σίγουρα πάντα θα θυμάμαι είναι το ''δέσιμο'' που είχαμε σαν τάξη στους δασκάλους μας. Επίσης εγω έμαθα να αναγνωρίζω τους πραγματικούς μου φίλους. Έκανα φίλους, μετά κατάλαβα πως δεν ταιριάζουμε, μετά έκανα άλλους και πάει λέγοντας. άργησα να δημοσιευσω αυτό το άρθρο γιατί έλειπα. Πριν κλείσω θα ήθελα να πω πως ήταν 6 χρόνια. Όχι λίγα. Είμασταν μικροί. Εκεί χτυπήσαμε, εκεί κλάψαμε, γελάσαμε, χαρήκαμε, στενοχωρηθήκαμε,ΤΣΑΚΩΘΗΚΑΜΕ. Περσι όταν τα σκεφτόμουν έλεγα ''Πω πω, δε ξαναπερνάω τέτoιες ταλαιπωρίες ξανα''. Μα τώρα όταν τα σκέφτομαι συγκινούμαι πολύ, γιατί είναι πάρα πολλές στιγμές και ο χρόνος περνά.... Όπως είπε πρόσφατα κι ένας συμμαθητής μου ''Πολλές υπέροχες στιγμές''. Γι' αυτό συγκινήθηκα στη γιορτή. Γιατί πέρασα καλά.

                                                                                                 ΑΝΝΑ- ΜΑΡΙΑ